ကျွန်ုပ်နှင့် ဆယ်လ်ဗီယာ

သစ်ရွက်ဝါကလေးဟာ

အဝေးကြီးလွင့်ပျံလာခဲ့ပြီးနောက်

ဘယ်သူမှမရှိတဲ့ ညလယ်ခေါင်ကြီးမှာ

တရေးနိုးထလာ

တိတ်ဆိတ်လွန်းလို့ ဝရန်တာမှာထွက်ရပ်တော့

ဂိုဒေါင်အဟောင်းကြီးဟာ ပုံလျက်သားကြီး ငြိမ်နေ။

ကြယ်ကလေးတပွင့်

ငြိမ်နေရှာ

ခေတ်ကရိုက်စစ်တော့
ကဗျာတွေ ထွက်လာတယ်

တစ်ပတ်တိတိ ဝါကျတစ်စက်မှ
မတိုက်ဘဲ ထားလိုက်တော့ နုံးခွေလာတယ်
အရေပြားတွေ ခြောက်လာတယ်။

ဘာမှရေးမထားတဲ့ စက္ကူအညိုနဲ့ အိတ်လုပ်ပြီး
မျက်နှာကို စွပ်ထားတော့
စကားလုံးရှူရတာ မဝတော့ဘူး
မွန်းလာတယ်။

တစ်ချက်တစ်ချက် နံရံအပြင်က
သီချင်းသံလွင့်ပျံကြားရတတ်ပေမယ့်
တီးလုံးချည်းသက်သက်ရယ်
စာသား မပါဘူး။

ကြိယာနဲ့ ဖြတ်ရိုက်တာ ခံရပါများတော့
မျက်ခွက်မှာလည်း
နာမဝိသေသနထပ်နေပြီ။
နံကြားမှာလည်း နာမ်စားတွေ
အုပ်စုလိုက် ပစ်ပစ်ကန်လွန်းလို့ သမ္ဗန္ဓတွေ စွဲထင်လို့။
သတိကလည်း ရတစ်ချက် မရတစ်ချက်
ဝိဘတ် ကြောတွေ ပြတ်ထွက်တော့မလား။

ခေတ်က လူပြောင်းပြောင်းပြီး
အနုနည်းနဲ့ စစ်တယ်၊
အကြမ်းနည်းနဲ့စစ်တယ်။
စစ်ဖိနပ်နဲ့ စစ်တယ်၊
တစစ်စစ်ကိုက်သလို စစ်တယ်၊
မူလီရစ်သလို စစ်တယ်၊
ကကြီးကနေ အ အထိ စစ်တယ်၊
သရတွေကိုပါ စစ်တယ်၊
ခံနိုင်ရည်ဟာ ကြာတော့
ဗျည်းတွေရွေ့သလို အကျဘက်ကို ရွေ့လာတယ်။

နောက်ဆုံးတော့ ချွေးပေါက်တွေကနေ
စိမ့်ထွက်သလိုထွက်လာ
နှုတ်ခမ်းကနေ သွေးတပွက်ပွက်ထသလို ထွက်လာ
အက္ခရာတွေ ထွက်လာတယ်
မျိုသိပ်ထားရတဲ့ ကဗျာတွေ။ ။

လင်းခါး
၄-၄-၂၀၁၄

ထူးဆန်းတဲ့ ကဗျာ

ထူးဆန်းတဲ့ ကဗျာ ငါရေးနေတယ်

ထူးဆန်းသော၊ ပျင်းရိဖွယ်ကောင်းသော

နာမဝိသေန တစ်လုံးမှမပါဘဲ သူ့အလိုလို

ထူးဆန်းတဲ့ ဂုဏ်သတ္တိကိန်းအောင်းနေတဲ့ ကဗျာ

အမှန်ပေမယ့် ငြင်းပယ်ခံရတတ်တဲ့ ဘုရားသခင်ကြီးစိုးသော

ပျော်စရာပေမယ့် မျက်ရည်လည်တတ်တဲ့ အနုမာနကြီးစိုးသော

မိတ်ဆွေတွေကို ပုန်းခို ကြိတ်ကောင်းစားတဲ့ သံသယကြီးစိုးသော

ထူးဆန်းတဲ့ ကဗျာ ငါရေးနေတယ်

အနုပဋိလောမ လုပ်ဇာတ်များ

ဖန်ခွက်ကလေးကို ဇွန်းနဲ့ခေါက်ရတာ

သူသေဘာကျ သတဲ့

နုနေပြန်ပါပြီ မပြော

ပါးထရိုက်လို့ မဖြစ်

တော်လှန်ရေးကာလကြီးမှာ

လွင် လွင် က လေး ရယ် တာ

ရာ ဇ ဝ တ် မှု ကွ

တဲ့

အမှောင်ထဲက ကျွန်တွေ

ကျွန်ခေတ်ရဲ့နိဂုံးကောင်းကင်ကနေ ပရိုဂရမ်မာဟာ

လေထီးနဲ့ ဝေဖာထုပ်တွေ ချပေးခဲ့တယ်

ဝေဖာပေါ်မှာ ကောင်းကင်ဘုံဘာသာစကားကို

လက်သည်းနဲ့ထွင်းထားတဲ့ ကြေညာစာတမ်းတွေ

ငတ်နေတဲ့ ကျွန်တွေဟာ

ကြေညာစာတမ်းပါတဲ့ ဝေဖာတွေကို စားပြီးကြတဲ့နောက်

သူတို့အလံဟာ ဘာမဆိုဖြစ်နိုင်သွားတယ်

ကျောက်ခေတ်တုန်းကတာ့ လူတွေဟာ အိပ်မက်ကို

ဇဗယ်ကလေ

ဇဗဲ့ ကိုယ်နံ့ကလေးက သင်းနေတာပဲ

ကုန်ထုတ်ဆက်ဆံရေးကို ကြိုးလျော့သွားစေတယ်

ကချေသည်အဖို့ သူ့ကိုယ်လှုပ်လိုက်တိုင်း လှနေတော့

ကကွက်အသစ်မလိုတော့ဘူး

လူတိုင်း လူလတ်တန်းစားတွေ ဖြစ်ကုန်တဲ့ တနေ့

ဇဗဲ့ကိုယ်နံ့ကလေးကြောင့် ဌာနချုပ်ကို အမြှောက်နဲ့ထုဖို့ ဖန်လာဦးမယ်

ဝမ်းနည်းစရာတိုင်းကတော့ ဝမ်းနည်းစရာမဟုတ်ပါဘူး

အမှောင်ခေတ်

တနေ့ထဲနဲ့ ဝါကျ ခြောက်ရာရေးလိုက်ပြီးနောက်

အကြောဆေးသွင်းလိုက်ရတယ်၊

ဝါကျတွေက တကြောင်းနဲ့ တကြောင်း ဆင်တူနီးနီးပဲ

ဘာမှ အားစိုက်ရတာ မဟုတ်ဘူး

ဝါကျကို မြင်လိုက်တာနဲ့ ငါ့အဖြစ်ကို တန်းမိတာမျိုးတွေ၊

ဆရာဝန်က ပြောတယ်

ဦးနှောက်ကို အနားပေးပါတဲ့၊

ဦးနှောက်ဆိုတာ ဘာအလုပ်ရှိတာမှတ်လို့၊

သတင်းစာဖတ်ပြီး စိတ်ဆိုးရခြင်း - ၂

နံနက်စောစော ခရေပင်အောက်

သေနတ်သမားတယောက် ပန်းကောက်နေ

ဖွေးဆုတ်နေတဲ့ ပေါင်သားပေါ်

ကနုတ်ပန်းစာလုံးနဲ့ ရေးထားတဲ့စာသား

ဂျွန်လင်နွန်ရေးတာလား

လောကနီတိ ကျမ်းကိုးလား

လျှာပေါ်ပေါက်တဲ့ မြက်

အူနုကိုခတ်မယ့် ဤ

ငါ မသိတဲ့ တခု

ပန်းဆိုးတန်း ဂုံးတံတားအောက်

ကွမ်းယာဆိုင်တဆိုင်တွင် မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်းနှင့်၊

လက်ဖက်ရည်ဆိုင်နံရံတွင်

ကော့ကန်ကားနေသော မင်းသမီးပိုစတာရှေ့

မျက်မှန်နှင့်၊

၅၁ ဘတ်စကားပေါ်တွင် မနက်ခင်း မရမ်းကုန်းမှ ဆူးလေ၊

ညနေခင်း ဆူးလေမှ မရမ်းကုန်း

အစုန်အဆန် စာရေးမကလေးနှင့်

စွတ်ပြုတ်ပူပူ

"စွတ်ပြုတ်သောက်ကြရအောင် ဟေ့"

ဘက်တီးရီးယားတွေနဲ့ ဆော့နေတဲ့

ခြံထဲက ကလေးငယ်တွေကို

အဘိုးကြီးက အော်ခေါ်လိုက်တယ်

အမှန်က စွတ်ပြုတ်တွေ မကျက်သေးဘူး

အဘိုးကြီးနဲ့ နီးစပ်တဲ့ အသိုင်းအဝိုင်းအပြောကတော့

စွတ်ပြုတ်အိုးကို တည်တောင်မတည်ရသေးဘူး တဲ့

တကယ်တော့ အဘိုးကြီးဟာ

သံစက်ရုပ် ၁၁

အခုတလော သံစက်ရုပ်‌ နေလို့မကောင်း

အပြင်းအထန် တွေဝေ

သံစက်ရုပ်ဖြစ်ရခြင်းဟာ ဘာလဲလို့

အရက်မူးတိုင်း ရေရွတ်နေတယ်

အိပ်မက်တိုင်းကလဲ အိပ်မက်ဆိုး

ဒြပ်ထုကြီးတော့ အချိန်‌က သူ့နံဘေးမှာကွေး

ခံစားချက်တွေကလဲ ပုံပျက်

ဒီကြားထဲ အမှန်လွန်သမားတကောင်ရဲ့ပန်းချီကားထဲ