ကဗျာ

သေဆုံးသူတို့ရဲ့ အသံလွှင့်ရုံ

ရေဒီယို အစီအစဉ်တွေထဲက

သေနတ်သံတွေက ပြတ်သားကြည်လင်လှ

သွေးတွေကို လက်နဲ့ကိုင်ကြည့်လို့ရတဲ့အထိ

အသံက စေးပျစ်နေ

လမ်းပေါ်ကနေ ပစ်တယ်

အိမ်ထဲဝင်ပစ်တယ်

အပစ်ခံရလို့ သေသွားတဲ့ သူရဲ့နာရေး

ဆလိုင်းတင်မောင်ဦး သို့မဟုတ် ကြိုးစင်ပေါ်က ဥဒါန်း

သူရဲကောင်းဆိုရင် ငါတို့ကိုယ်၌က

ငုယင်ဗန်ထရွိင်းကို သတိရ

ကင်းဂျူနီယာကို သတိရ

ချေ ဂွေဗားရား စပါတာကပ်ကို သတိရ

ချင်းအမျိုးသား

ဆလိုင်းတင်မောင်ဦးကိုတော့

မေ့နေကြလေရဲ့။

စကြာဝဠာတစ်ဖက်စွန်း ခရီးထွက်နေတဲ့

လူငယ်တယောက်၏ စိတ်ကူးယဉ်ရုပ်ဝါဒ

သခင်ဘဟိန်း ပန်းချီကားအောက်

လူတယောက် ထိုင်နေ

သူနံဘေး ခွေးမတကောင်

ရှေ့လက်နှစ်ဖက်ပေါ် ခေါင်းတင်လျက်

ချစ်ကြင်ပြီးစ ခွေးနှစ်ကောင်ရဲ့

ခွာမရတဲ့ တရားကို ငေးနေတယ်

စနစ်ဟာ ထိုးသွင်းဆက်ဆံခံရမှုတွေများလာ

ရှည်လျားသောမိုး

မုတ်ဆိတ်ရိတ်တယ်၊ မိုးရွာတယ်၊ သတင်းစာဖတ်တယ်

အိပ်မက်ထဲကအတိုင်းပဲ

ကျပ်တည်းတယ်၊ လေကြောရှည်တယ်၊ အတိုက်စားခံရတယ်

ရှေးဘဝကအတိုင်းပဲ

တောင်ကုန်းပေါ်တက်တော့ လေကတိုးတုန်းပဲ

ချောက်ထဲဆင်းတော့ နားအူတုန်းပဲ

လွန်ခဲ့တဲ့ ဆယ်နှစ် အနှစ်နှစ်ဆယ်တုန်းက ကျွမ်းခဲ့တဲ့မီးသီး

အချည်းနှီးပေမယ့် ဓာတ်တိုင်မှာရှိတုန်းပဲ

လူငယ်ခေတ်ဟောင်းဝါဒီ

ကမ္ဘာဦးကတည်းက

သက်တံတွေ ငါ ချစ်တယ်
ကမ္ဘာဦးကတည်းက
ကမ္ဘာကြီးမို့ ငါချစ်တယ်

ငါ့အိတ်ကတ်ထဲ အမြဲ ငွေစက္ကူအဟောင်းတွေ
သိမ်းထား
ငါ့ ဖုန်းထဲ ခေတ်ဟောင်းတေးချည့်
ငါကိုယ်တိုင်ကလည်း
လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်သုံးဆယ်က ကောင်ပဲ

Midnight In Paris ဟာ ငါအကြိုက်ဆုံးရုပ်ရှင်ပဲ
အချိန်ခရီးသွားခြင်းနဲ့ warmhole ဆိုရင်
ငါမျက်မှောင်ကြုတ်ဖတ်နေမိတာပဲ
နားလည်လှတယ်ရယ် မဟုတ်ဘဲနဲ့ပေါ့

ငါလွမ်းတဲ့အကြောင်း

____________________လင်းခါး

လွမ်းတဲ့အကြောင်းဟာ

လက်ထိပ်ကြီးနဲ့ဆိုတော့ မသင့်လျော်၊

သတင်းဌာနတွေကလည်း

ခေါင်းကဒဏ်ရာတွေကိုပဲ ကြေညာပြီး

နှလုံးသားက လွမ်းတဲ့အကြောင်းကို

ပုဂ္ဂလဖိုင်ထဲပဲ ညှပ်ထားတယ်။

ငါလွမ်းတုန်းက