ငြင်းဆိုသူရဲ့မီးခိုးများ

နွေနေလယ်၌ ဆောင်းဝင်စားသူ၏ ဘဝဇာတ်ကြောင်း ကျနော် အမြဲသွားနေကျလမ်းမှာ ဆိုင်ထဲရှိနေသမျှကာလကလေးမှာတော့ အပြင်လောကနဲ့အဆက်အသွယ်ဖြတ်ထားမယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ထားပုံရတဲ့ လူတွေရဲ့ အရက်ဆိုင်ကလေးတဆိုင်ရှိတယ်။ တံခါးက ခေါက်လို့ရတဲ့ သွပ်တံခါးတွေနဲ့၊ အရောင်ကိုတော့ အပြာရောင် သုတ်ထားတယ်။ သို့ပေမယ့် ဘယ်တော့မှ ရှိသမျှတံခါးအကုန်ဖွင့်ထားတယ်လို့ တခါမှ မမြင်ဖူးဘူး။ တံခါးတချပ်လောက်ကိုပဲ ခပ်ဟဟဖွင့်ထားလေ့ရှိတယ်။ ကျနော်ကလဲ စပ်စုတ

အနာဂတ်လို့ပြောပြောပြီး နအုံတွေချည့် ဖုန်ခါပေးနေ #lkessayden 73 တနေ့က အသီးအနှံလေး နည်းနည်းဝယ်ဖို့ စျေးဘက်လမ်းလျှောက်ရင်း မြင်ကွင်းတခုကို အင်မတန်မှကို ကျက်သရေယုတ်စွာ မြင်လိုက်ရတယ်၊၊ လူနှစ်ယောက်က ဆယ်နှစ် ဆယ့်တစ်နှစ်အရွယ်လောက်သာရှိဦးမယ့် ကလေးတယောက်ကို တယောက်က လက်ကိုဖျစ်၊ တယောက်က ကုပ်ကို ညှစ်လို့ အတင်းဆွဲခေါ် လာတာကို မြင်လိုက်ရတယ်။ လက်တဖက်က လည်ကုပ်ကိုကိုင် ညှစ်ထားရင်း ကျန်တဲ့တဖက်ကလဲ ကလေးကို နားအုံတွေ

လက်ဖက်ရည်ဆိုင် #lkessayden 110 လက်ဖက်ရည်ဆိုင်တွေက ရှိတော့ရှိနေသေးတုန်းပါပဲ။ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ဓလေ့တွေ ကတော့ ရှားပါးကုန်ပြီလို့ထင်တယ်။ ဒါပေမယ့်လည်း လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ဓလေ့ဆိုတာ ဘာပါလိမ့်လို့ ဆိုရင်တော့ ကျနော်လည်း ပြောမပြတတ်ဘူး။ ကက်ဆက်တိတ်ခွေကလေးတွေ ယူလာပြီး လုဖွင့်ခိုင်းတဲ့ ကိစ္စလား၊ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ဒေါက်တာရေချမ်းလို့ မှတ်ယူပြီး ခပ်ကျကျလက်ဖက်ရည်တခွက်သောက် ဆေးလိပ်မီးခိုးကို ခပ်သာသာမှုတ်ထုတ်လိုက်ရင်း ငေးမေ